www.ogrodnictwo.com: Pierwiosnki

www.ogrodnictwo.com: Pierwiosnki: "Dzisiejszy artykuł będzie mówił o pierwiosnkach, jednych z pierwszych kwiatów, ukazujących swoje piękno wiosną. Mam nadzieję, że dowiecie si..."

Rosliny wokol nas - krzewy iglaste

Zimą najładniej wyglądają ogrody, w których rosną drzewa i krzewy iglaste.Jakie odmiany wybrać? Gdzie i na jakim podłożu je sadzić, aby zdobiły nasz ogród? Zimą najładniej wyglądają te ogrody, w których rosną drzewa i krzaki iglaste. Dobrze byłoby, więc już teraz zastanowić się, jakie rośliny posadzić, by nasz ogród cieszył oczy również w zimowych miesiącach. Ponieważ na ogół każdy z nas ma niewielki ogródek, warto uwzględnić w planach karłowe krzewy iglaste, ponieważ są niezwykle dekoracyjne.

Doskonale nadają się też do ogródków skalnych, a odpowiednio zabezpieczone na zimę, mogą być uprawiane na balkonach i tarasach. Bardzo efektowne i piękne są liczne odmiany karłowych swierków.

Najbardziej znana jest odmiana świerka białego - 'Conica'; która tworzy regularny i gęsty stożek. Dziesięcioletnie rośliny osiągają 50-60 cm wysokości. Stare krzewy dorastają nawet do 2m.W sklepach ogrodniczych spotyka się tez miniaturkę tej odmiany, o nazwie 'Laurin', która przyrasta tylko 1,5-2 cm rocznie. Ta roślina wolno rosnąca przypomina drzewko bonsai. Inna karłowe forma świerka białego jest odmiana 'Alberta Globe', która tworzy półkule o średnicy 1m i wysokości 50cm.Wyhodowano wiele karłowych odmian świerka pospolitego, zwykle mają one poduszkowaty lub półkulisty kształt i są podobne do siebie.

Do najbardziej dekoracyjnych odmian nalezą :'Nidiformis', 'Procumbens', Little Gem', 'Echiniformis'. Odmiana świerka kłującego (srebrnego)"Glauca Globosa" wyróżnia się niezwykłą srebrzystą barwą. Ma kształt spłaszczonej kuli i osiąga około1,5m wysokości. Wszystkie świerki wymagają gleby żyznej o odczynie kwaśnym lub zasadowym, stale umiarkowanie wilgotnej. Powinny rosnąć na słonecznych lub lekko ocienionych stanowiskach. Niestety, wiele gatunków wykazuje bardzo dużą wrażliwość na zanieczyszczenia powietrza. Najmniejsze wymagania pod tym względem ma świerk kłujący. Karłowe formy ma także wiele gatunków jalowców. Szczególnie warte polecenia są: 'Blue Star '-odmiana jałowca łuskowatego o kulistym kształcie, bardzo gęsta z intensywnie niebieskim zabarwieniem. Stare krzewy osiągają 50-80 cm wysokości. 'Sueccia Nana '-odmiana jałowca pospolitego, tworząca smukłą kolumienkę wysokości 1,5m i szerokości do 30 cm; 'Plumosa Aurera' -odmiana jałowca chińskiego, nieregularnego kształtu, złocisto-żółta. Osiąga 1 m wysokości; 'Nana '-odmiana jałowca rozesłanego, bardzo niska, której pędy, przypominające szaroniebieskie języki, płożą się po ziemi. Jałowce maja zdecydowanie mniejsze wymagania niż świerki. Mogą rosnąć na prawie każdej glebie o odczynie kwaśnym lub zasadowym. Bardzo suche podłoże znosi tylko jałowiec pospolity. Dla jałowców należy wybierać wyłącznie stanowiska słoneczne.

Wśród żywotników, zwanych również tujami, możemy znaleźć wolno rosnące odmiany prawie idealnie kuliste, rzadko spotykane u innych gatunków. Po 10 latach osiągają one średnice 50-80 cm. Świetnie nadają się na żywopłoty i obwódki rabat. Najczęściej spotykane odmiany to: 'Danica', 'Hoseri ', 'Tiny Tim'. Żywotników nie można uprawiać na glebach suchych i piaszczystych. Podczas suszy muszą być systematycznie podlewane. Stanowisko powinno być słoneczne lub pół-cieniste. Żywotniki tolerują zanieczyszczone środowisko miejskie.

Iglaki w ogrodzie

Iglaki mają sporo zalet: większość z nich jest zimozielona - a więc są atrakcyjne przez cały rok, nie wymagają przycinania, nie gubią igieł.

W sprzedaży jest bardzo dużo gatunków i odmian iglaków różniących się wielkością oraz pokrojem. Różne jest też zabarwienie igieł. Zabarwienie roślin posadzonych w słonecznych miejscach jest bardziej intensywne niż tych na stanowiskach zacienionych.

Iglaki kolumnowe nadają się na żywopłoty i do sadzenia w grupach. Są też świetnym materiałem na przesłony dzielące przestrzeń ogrodu i zasłaniające mniej atrakcyjne części działki.

Iglaki płożące można zastosować zamiast trawnika. Doskonale prezentują się na wszystkich pochyłościach, skarpach i skalniakach. Iglaki o nietypowych kształtach dobrze wyglądają posadzone pojedynczo na trawniku, przy tarasie i wszędzie tam, gdzie można docenić ich niezwykłą formę.

Rośliny iglaste w okresie od wiosny do jesieni powinny tworzyć konstrukcje ogrodu, stanowić jedynie tło dla roślin liściastych o ozdobnych kwiatach oraz dla bylin. Klasycznym zestawieniem jest połączenie iglaków z irgami, pięciornikami oraz różnymi berberysami i tawułami o barwnych liściach. Dobrym towarzystwem dla iglaków są róże pnące i krzewiaste. Sadzenie ich wśród iglaków pozwala na ukrycie ich sztywnych kolczastych pędów w okresie, gdy są bez liści. Dopiero zimą, kiedy gatunki zrzucające liście przechodzą w okres spoczynku, rośliny iglaste wysuwają się na pierwszy plan, sprawiając, że ogród jest pełen zieleni.

Większość iglaków najlepiej rośnie w żyznej, lekko kwaśnej i wilgotnej glebie, ale zadowala się też przeciętnymi glebami ogrodowymi. Źle rosną na podmokłych i gliniastych z wyjątkiem cyprysika błotnego. Najbardziej wymagające są jodły, które nie znoszą suszy i upałów, lubią wilgotne powietrze. Wyjątkiem jest jodła kalifornijska, która jest odporna na suszę i dobrze rośnie nawet w niezbyt urodzajnych miejscach. Razem z nią można sadzić świerki kłujące oraz sosny. Najmniejsze wymagania glebowe mają jałowce, które - jak wskazuje nazwa - dobrze rosną na jałowych i suchych glebach.

Iglaki mogą rosnąć zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Wyjątkiem są modrzewie, świerki, sosny, jałowce oraz wszystkie iglaki o barwnych igłach, które powinny rosnąć w pełnym słońcu. Natomiast cisy lubią stanowiska nawet w głębokim cieniu.

Kupując rośliny, należy zwrócić uwagę na to, by były kształtne, a ich igły miały intensywną barwę. Podłoże w pojemniku powinno być przerośnięte korzeniami, ale nie mogą tworzyć pod donicą maty. Podłoże musi być wilgotne. Z roślin sprzedawanych wiosną i jesienią z bryłą ziemi należy wybierać takie, których bryła jest jak największa.

Iglaki należy sadzić w takiej odległości jeden od drugiego, żeby mogły swobodnie się rozrastać bez konieczności przycinania ich juz po kilku latach. Drzewa iglaste sadzi się co 3-5 m, krzewy co 1-3 m, a rośliny płożące do okrywania powierzchni zamiast trawnika - 2-3 szt./m2. Rośliny sprzedawane w pojemnikach można sadzić od wiosny do jesieni. Rośliny z bryłą ziemi sadzi się od połowy kwietnia do połowy maja oraz od połowy sierpnia do połowy października. Przed posadzeniem rośliny należy podlać.

Rośliny iglaste nie muszą być przycinane. Należy usuwać jedynie pędy uszkodzone, przemarznięte, zasychające lub jeśli rośliny są zbyt gęsto posadzone. Iglaki są często przycinane po to, żeby ograniczyć ich rozmiary lub w celu nadania im kształtu, najczęściej kuli albo stożka.

Rabata na długie lata

W artykule opisano w jaki sposób przystąpić do założenia rabaty, termin zakładania rabaty oraz byliny przeznaczone do obsadzenia rabaty. Przedstawiono także korzyści i efekty estetyczne z założenia kwitnącej rabaty.

Kolorowo kwitnące rabaty bylinowe powinny być stałym elementem i wspaniałą ozdobą działek i ogrodów. Warto zakładać je w sierpniu, ponieważ wtedy przypada najlepszy termin dzielenia i rozmnażania większości gatunków bylin. Można też w tym okresie dokonywać zmiany wyglądu i nadawać nowe charaktery rabatom już istniejącym.

PLAN ZAKŁADANIA RABAT

Zanim zabierzemy się do obsadzenia rabaty, powinniśmy wcześniej naszkicować plan sytuacyjny, a także nanieść wszystkie trwałe elementy: drzewa, krzewy i inne grupy roślin. Przy planowaniu rabaty musimy rozpocząć od określenia jej wielkości i kształtu. Powierzchnia, jaką wyznaczymy do założenia rabaty ma wpływ na liczbę dobranych gatunków i odmian roślin.

Znając wielkość, siłę wzrostu oraz terminy kwitnienia każdej sadzonej rośliny, staramy się wyeksponować dekoracyjność każdej rośliny, a jednocześnie stworzyć jednolitą kompozycję. Dobieramy taką ilość roślin z każdego gatunku, by tworzyły wyraźne kolorowe kompozycje kwiatowe. Bylinami i roślinami jednorocznymi obsadzamy niewielkie rabaty. Na większych powierzchniach zakładamy rabaty mieszane, złożone z różnych gatunków roślin. Włączamy do kompozycji także rośliny cebulowe oraz trawy. Malownicze kępy traw z wąskimi liśćmi i ozdobnymi kwiatostanami dodają rabatom lekkości i wdzięku. W nasadzeniach nie można pominąć pełnych dostojeństwa iglaków oraz ciekawie kwitnących krzewów liściastych. Są one trwałymi elementami rabaty, pozostającymi na niej przez wiele lat. Mogą zatem być tłem dla bylin i roślin jednorocznych. Tworzą też główne akcenty przyciągające uwagę wyrazistymi kształtami i pokrojem. Należy je posadzić pojedynczo lub po kilka egzemplarzy w grupie pomiędzy niższymi bylinami. każdy chciałby mieć w ogrodzie pięknie kwitnącą rabatę, jednak nie każdy ma czas i ochotę dbać o nią. Od doboru roślin zależy ile czasu będziemy musieli im poświęcać. Łatwa w pielęgnacji jest rabata z przewagą iglaków i krzewów iglastych, wymagających minimum pielęgnacji. Na dole sadzimy byliny o odmiennej kolorystyce i kształcie liści, kwitnące w różnych porach roku. Do momentu rozrośnięcia się roślin puste miejsca należy wysypać korą, co ograniczy rozwój chwastów i skróci czas poświęcony na pielęgnację rabaty.

Gdzie założyć rabatę?

W artykule opisuję sposób i miejsce założenia rabaty. Pokazuję w jaki sposób wyznaczyć miejsce na rabatę, biorąc pod uwagę rodzaj gleby i naświetlenia słoncem.

Rabaty kwiatowe ozdobne lokalizować możemy w różnych miejscach działek i ogrodów - we frontowej części i z tyłu ogrodu, w części centralnej jak i w narożnikach. Ładnie wyglądają rabaty umiejscowione na tle jasnej ściany altany lub domu, a także gdy tłem są ciemnozielone krzewy liściaste lub iglaste. Na rabatach kwiatowych należy posadzić rośliny, które zachwycają nie tylko wspaniałymi kwiatami, ale także szeroką gamą zapachów.

Musimy zaplanować pachnącą i kolorową rabatę w sąsiedztwie miejsc wypoczynkowych np.: przy altanach, tarasach, ławeczkach a także wzdłuż ogrodowych alejek. Na rabatach wspaniały zapach pochodzi od fiołków wonnych, konwalii, róż azalii pontyjskich, wiciokrzewów. Kolorowe wstęgi kwiatów ożywiać mogą wejścia do posesji oraz wszelkie ogrodowe ścieżki. Wzdłuż ścieżek i płaskich schodków zakładamy rabaty z roślin niskich , tworzących gęste poduszkowate kobierce. Wyrastają one na ścieżki łagodząc surowe linie płyt z kamienia i betonu. Szczególnie przydatne na obrzeża ścieżek i rabat są: smagliczki, ubiorki, macierzanki, rozchodniki, dzwonek karpacki, płomyk szydlasty oraz różne odmiany trzmieliny Fortune a i jałowce płożące. Rabaty z wysoko-rosnących bylin i roślin jednorocznych (rudbekii, ostróżek, słoneczników, floksów wiechowatych) osłaniać mogą mniej efektowne kąciki ogrodu lub oddzielać część warzywną od ozdobnej. Renesans w ogrodach przeżywają rabaty utrzymane w stylu naturalistycznym z gatunkami modnymi w czasach naszych prababek.

jak zaprojektować ogród kwietny?

Jeżeli chcemy cieszyć się pięknym ogrodem unikając w przyszłości niepotrzebnej pracy i kosztów, dołóżmy starań, aby go racjonalnie zaprojektować.
Najprościej jest zatrudnić do zaprojektowania ogrodu specjalistę -architekta krajobrazu. Pomimo, że mamy do czynienia z ekspertem, nie rezygnujmy z własnych pomysłów na ogród. Słuchajmy jego rad, a jednocześnie oczekujmy na uwzględnienie naszych sugestii.

Zaprojektować ogród kwietny możemy również sami. Kursy projektowania ogrodów, lektura książek i czasopism o tej tematyce, wizyty w miejscowych szkółkach, odwiedzanie innych ogrodów i rozmowy z ich użytkownikami mogą dostarczyć niezbędnej wiedzy i inspiracji.

Zaczynając projektowanie ogrodu musimy odpowiedzieć na pytanie – czego oczekujemy? Czy ogród kwietny ma być miejscem zabaw i relaksu, czy też lubimy pracę w ogrodzie i chcemy temu zajęciu poświęcać czas. Jest to istotne z punktu widzenia wyboru roślin i elementów tzw. małej architektury ogrodowej.

Najlepiej jest na początku wykonać projekty na papierze, uwzględniając istniejący stan rzeczy (granice ogrodu, budowle, rabaty, warzywniak, drzewa i krzewy, ścieżki itp.). Pamiętajmy o instalacjach zaznaczając np. kolorem czerwonym kable i rury oraz zaznaczamy kierunek północny i miejsca gdzie pada cień.

Teraz kolej na planowanie nowych nasadzeń, architektury ogrodowej i innych ważnych elementów ogrodu. Wyrysujmy usytuowanie altany, przebieg dróżek, żywopłoty, wytyczmy rabaty kwiatowe, ogród skalny, miejsca pod drzewa i krzewy, trawniki, ewentualnie miejsce zabaw dla dzieci. Na tym etapie zacznijmy myśleć już o sztucznym oświetleniu i wodzie w ogrodzie (staw, oczko, strumień, wodospad czy też fontanna). Pamiętajmy o zaznaczeniu nowych instalacji elektrycznych i wodnych. Zwróćmy uwagę na najbliższe otoczenie naszego ogrodu. Wyeksponujmy piękny widok, ukryjmy to, co psuje nam estetykę.

Na koniec rozważmy możliwość oddania zakątku naszego ogrodu dzikiej przyrodzie np. sadząc rośliny przyciągające ptaki, motyle i pszczoły.

Nawadnianie ogrodów - systemy nawadniające

Sztuczne nawadnianie ogrodów i terenów zieleni jest obecnie powszechnie stosowanym elementem infrastruktury ogrodów przydomowych i terenów zieleni. Jego zastosowania obejmują nawadnianie trawników, nawadnianie rabat i kwietników, a także nawadnianie drzew oraz krzewów. W rozwiniętych krajach zachodnich systemy nawadniające i nawodnieniowe są nieodłącznym składnikiem wyposażania ogrodów i obszarów zieleni. Na terenach publicznych w sposób widoczny pomagają polepszyć jakość i kondycję zdrowotną roślin.

Firmy nawadniające ciągle wprowadzają nowe rozwiązania technologiczne,np. ogrody wokół Białego Domu w Waszyngtonie wyposażono w system nawadniający zraszaczy, których głowną funkcją ma być usuwanie zanieczyszczeń pyłowych z powierzchni liści i w ten sposób poprawienie efektywności ich fotosyntezy.

W zieleni miejskiej i w ogrodach przydomowych stosuje się różne konstrukcje nawodnień. Najczęściej są to instalacje pracujące na trawnikach lub też linie kroplujące, uzupełniające niedobory wilgotności wierzchnich warst gleby. Niekiedy zakłada się też instalacje nawadniające i systemy nawadniajace przeznaczone dla drzew, zwłaszcza reprezentacyjnych nasadzeń w bliskim sąsiedztwie powierzchni zapłytowanych, ciągów komunikacyjnych itp.

Projektowanie ogrodów, ogrody, oczka wodne

Ogrody wodne, w których można odpocząć na kamieniu lub trawie i doznawać ukojenia, patrząc na wypełnione rybami i roślinami oczka wodne są marzeniem wielu zapracowanych osób i miłośników ogrodów. Dużym zainteresowaniem wśród osób, którym zależy na pięknie własnego ogrodu cieszy się projektowanie ogrodów. Wykwalifikowana i wykształcona w odpowiednim kierunku osoba (architekt krajobrazu) może stworzyć ogrody które odzwierciedlają charakter właściciela lub nawiązują do ulubionego stylu ogrodów: ogrody japońskie, francuskie, ogrody angielski lub ogrody staropolskie. Ogrody traktuje się coraz częściej jako kolejne pomieszczenie domu, dlatego coraz częściej znajdują się w nich elementy pasujące do wystroju wnętrza. Udany projekt ogrodu łączy wrażenia estetyczne z aspektem praktycznym. Powinien stanowić harmonie z całym otoczeniem. Jeśli więc pokoje nawiązują swoją kolorystyką lub motywami do wody, w ogrodzie powinny znaleźć się stawy, oczka wodne lub kaskady. Obecnie ogród ma podkreślić indywidualność właściciela spośród innych. Dlatego dla projektanta ogrodu ważna jest rozmowa i poznanie osoby, dla której pracuje. Dowiedzenie się, jakie kolory i rośliny ktoś lubi, czy w jaki sposób spędza czas wolny, jakie wybiera materiały oraz czy ma np.zwierzęta.


Projektowanie ogrodów to duża odpowiedzialność, ponieważ nie każdy jest w stanie samodzielnie urządzić swój przydomowy zieleniec lub ogród, potrzebne są do tego zdolności planowania przestrzeni, uzdolnienia plastyczne i czas, którego zapracowani ludzie nie mają dzisiaj zbyt wiele. Na szczęście zawsze można zwrócić się o pomoc do fachowców w tej dziedzinie - architektów krajobrazu, dla których projektowanie ogrodów to zawód i życiowa pasja.

Coraz częściej w naszych ogrodach pojawia się oczko wodne lub staw z kaskadą lub fontanną. Czysta woda w oczku wodnym sprawia wrażenie, że wszystko wokół jest świeże, a my czujemy się że jesteśmy bliżej natury. Stosując włąściwą technikę można osiągnąć ten efekt bez najmniejszego wysiłku, a woda w oczku wodnym będzie przejrzysta i najwyższej jakości. Budowę samego zbiornika wodnego również należy zlecić wyspecjalizowanej w tym kierunku firmie. Wszelkie oszczędzanie odbije się prędzej czy poźniej. Oczka wodne i stawy to aktualnie najbardziej modne elementy w naszych ogrodach.

Projektowanie ogrodów i architektura krajobrazu stwarza możliwości zastosowania nowych technologicznie, często ekskluzywnych rozwiązań, których próżno szukać w tradycyjnych zieleńcach i ogrodach. Mogą to być kaskady, strumienie, fontanny, oczka wodne, egzotyczne rośliny tworzące określone kształty itp

Ogród, pole dom - zielarskie kuracje na nerwy

Artykuł zawiera porady dla ogrodników jakie prace ogrodowe można wykonywać przy pielęgnacji drzew owocowych, krzewów, zywopłotów. Na zakończenie artykułu przedstawiam kurację ziołową na leczenie rwy kulszowej.

Gdy styczń jest normalny to zarówno temperatura jak i niewielka ilośc swiatła słonecznego sprawiają, że przyroda pozostaje w pełnym uśpieniu. Warto Ten czas wykorzystać na planowanie prac w ogrodzie, założenie dziennika. Jednak zdarza się niekiedy, że w ostatniej dekadzie po 20 stycznia, gdy słońce mocniej przygrzeje a średnia temperatura nie jest zbyt niska zaczynają krążyć już w roślinach soki i wtedy pojawiamy się już w polu i ogrodzie. W drugiej połowie stycznia po 14, gdy Księżyc będzie ubywał, ale najlepiej w kwadrze uprawy od 22do 29 można przystąpić w sadach i ogrodach przydomowych do prześwietlania koron drzew owocowych, cięcia żywopłotów, krzewów, prześwietlania krzewów ozdobnych, pnączy. Prace wykonywać można w dni bez silnych mrozów. Po pełni w kwadrze korzenia czynności wykonujemy w godzinach przedpołudniowych, a w kwadrze uprawy po południu. Rany po cięciu zasmarowywać należy farbą emulsyjną lub maścią ogrodniczą.
Karczowanie drzew oraz przesadzanie drzew, starszych iglaków z zamrożoną bryłą korzeniową przeprowadzać najlepiej przed pełnią w kwadrze owocu albo po nowiu w kwadrze liścia. Drzewka owocowe oczyszczać, szczotkować, niszczyć narośla, niszczyć szkodniki, zbierać i palić kokony owadów, mumie owoców, usuwać zgniłe owoce najlepiej w kwadrze uprawy. Wtedy też warto zgarniać śnieg w obręby koron drzew i udeptywać. Jest to najdoskonalszy kożuch chroniący przed mrozami. Opóźni to też kwitnienie, co zabezpieczy szczególnie grusze i wiśnie przed wiosennymi przymrozkami. Po pełni w kwadrze korzenia, ale jeszcze lepiej uprawy, można bielić drzewka wapnem z gliną i krowieńcem ( w dni bez mrozu). Najczęściej wapna bierze się mniej niż pozostałych składników. Można też stosować tylko mieszaninę wapna 2/3 z gliną 1/3 zamiast samego wapna. Przed nadmiernym nasłonecznieniem drzewa chronić, przywiązują deskę od strony południowej: można też stosować inne osłony np. tekturę falistą, trzcinę, wąską matę słomianą itp. W czasie przybywania księżyca a zwłaszcza w kwadrze owocu można wysiewać i sprawdzać siłę kiełkowania nasion roślin owocujących nad ziemią. W tych terminach warto wysiewać nasiona poziomek, by otrzymać wiosną rozsadę.
ZIELARSKIE KURACJE NA NERWY
Sposób na rwę kulszową.
Wiosenne pojawiające się nagle nerwobóle, zwłaszcza popularną rwę kulszową, kuruje się ciepłymi kąpielami ziołowymi, łagodną dietą bogatą w witaminy i minerały, także rozgrzewającymi nacieraniami, okładami oraz piciem ziółek. W medycynie ludowej za bardzo skuteczny sposób łagodzenia bulu uważano kilkuminutowe okłady z tartego chrzanu. Utrzeć świeży korzeń, dodać odrobinę mąki żytniej ( można i sam chrzan). Masę przłożyć do ciała na bolące miejsce i nakryć szmatką lub ceratką. Należy trzymać do uczucia pieczenia. Potem masę zdjąć, skórę wytrzeć do sucha i nasmarować dlikatnie jakimś tłuszczem np. smalcem, oliwą, śmietaną lub masłem. Okładów nie należy trzymać zbyt długo, by nie wywołać oparzenia. Przy wrażliwej skórze lepiej dodać więcej mąki żytniej, wtedy działanie drażniące zostaje złagodzone. Kurację można powturzyć dopiero wtedy gdy ustąpi zaczerwienienie, najlepiej jednak następnego dnia.

 

Idealny ogród? Nie ma takiego

Ogrody to ewoluujące dzieła sztuki, które zmieniają się wraz z potrzebami, preferencjami, a czasem także nastrojami właścicieli

Pojawiają się jednak problemy, przed którymi stają wszystkie ogrody, niezależnie od ich rozmiarów. Problemy te można rozwiązać – bez względu na to, czy chodzi o przekształcenie nieładnego zakamarka w uroczy zakątek, czy utwardzonego podjazdu w alejkę parkową.
Poniżej zamieszczamy wskazówki, jak zmienić zwykły ogródek w park krajobrazowy:

* Ogródek warzywny powinien się znaleźć w miejscu, gdzie będzie najwięcej słońca. Żeby ziemia w nim była jak najżyźniejsza, chroń jego obrzeża przed chwastami. Załóż podniesione grządki, ograniczone drewnianymi belkami, aby oszczędzać swój kręgosłup.

* Kompostownik osłoń żywopłotem z wiecznie zielonych krzewów iglastych.

* Zagłębienia gruntu, gdzie może gromadzić się woda, obsadź lubiącymi wilgoć roślinami takimi jak chabry lub paprocie.

* U podstawy pagórków zasadź bardziej odporne na brak wilgoci rośliny. Chłodne powietrze spływa z góry na dół i zatrzymuje się w obniżeniach. Mogłoby zniszczyć delikatne rośliny, gdybyś je tam zasadził.

* Wierzchołek pagórka obsadź ozdobnymi trawami.

* Mocno nachylone zbocze obsadź płożącymi się roślinami wieloletnimi. Wiążą one glebę i tworzą osłonę przeciw chwastom.

* Nie zasłaniaj widoku, jeżeli mogą być widoczne szczegóły krajobrazu, na przykład kamienna ławeczka lub rzeźba.

* Zapomnij o trawie pod gęstą koroną drzewa. Obsadź teren pachnącymi, niskimi roślinami takimi jak szałwia czy niskopienna mięta. Pnącza usuwaj z powierzchni przy pniu – wystarczy na odległość 15 cm.

* Pod drzewami ozdobnymi przez cały rok utrzymuj ściółkę. Możesz tam zasadzić rośliny cebulowe kwitnące wczesną wiosną. Otrzymają wtedy wystarczającą dla nich ilość słońca, zanim drzewo wypuści liście.

* Gęstą trawą, która wytrzyma stałe deptanie, obsadź place gier i ciągi komunikacyjne.

* Taras ozdób doniczkami z roślinami jednorocznymi, cebulowymi i ziołami – wypróbuj pachnące odmiany groszku lub hiacynty. Żeby taras przyciągał wzrok zimą, zasadź w pojemnikach karłowate sosny.

* Gęsty szpaler iglaków będzie skuteczną barierą dla dominujących wiatrów. Ochroni on teren będący dziesięciokrotnością ich wysokości, więc drzewa mające 1,5 m wysokości zasłonią od wiatru rośliny odległe od nich nawet o 15 m.

* Nieładną ścianę z cegieł zasłoń pnączami takimi jak wilec, jaśmin lub dzikie wino.

* Zasadź dające cień drzewa w odległości 6 m od południowo-zachodniej ściany domu. Drzewa sprawią, że latem w domu będzie chłodniej, a zimą nagie gałęzie nie będą zabierały światła.

* Budując ścieżki, rozłóż pod nimi arkusze plastiku lub geowłókniny i przykryj je żwirem. Jeżeli chcesz, możesz położyć płyty chodnikowe lub kamienne w odstępach równych jednemu krokowi, czyli co60 cm.

* Żywopłot z roślin pnących chroni prywatność. Ze względów estetycznych i praktycznych prowadź go na kratownicy, dzięki czemu rośliny będą zasłaniały widok, nie utrudniając cyrkulacji powietrza przy murze.

* Przy ścianach domu posadź niskie i nieco wyższe krzewy, aby przysłoniły cokół budynku. Nie powinny one jednak zasłaniać widoku z okien.

* Rośliny przy cokole sadź w rzędach – najwyższe krzewy powinny rosnąć najbliżej domu. Narożnik domu zaakcentuj jakimś ładnym drzewem. Posadź je w takiej odległości od ściany, aby po osiągnięciu maksymalnych rozmiarów nie zagrażało bezpieczeństwu domu.

* Zaznacz przejście między ścieżką wejściową do domu a podjazdem, instalując łuk z powlekanej siatki lub impregnowanego drewna. Obsadź go różami pnącymi lub powojnikami.

* Przy ścieżkach sadź rośliny rozrastające się wzdłuż nich, ale takie, które nie będą na nie wychodziły.

* Obsadź podjazd do garażu różnorodnymi krzewami.

Bezpieczeństwo i przezorność
1. Żywopłoty są tańsze niż murki i wymagają mniejszych umiejętności podczas zakładania.
2. Drzewa bardziej niż jakiekolwiek inne rośliny nadają ogrodowi wygląd długoletniego zasiedzenia, dodają mu głębi i perspektywy.